15. The Legend of King Popiel Told
Legenda o Królu Popielu
Akryl na płótnie 80 x 80
Mike Absalom 2010


A troubadour in ancient garb accompanying himself on a modern violin tells the story of King Popiel and his gruesome fate. From above two theatrical masks watch impassively. To the fiddler's left a tapestry unfurls depicting King Popiel's struggle to defend himself as he and his wife, Hildegard/ Brunhilda are torn to pieces and devoured by hungry mice. At the top of the tapestry the ghosts of murdered nobility look on.

Trubadur w średniowiecznej szacie przygrywając sobie na XX-wiecznych skrzypach opowiada historię króla Popiela i jego straszliwego losu. Za nim, dwie teatralne maski przyglądają się, nie zradzając emocji. Po lewej stronie skrzypka, rozwinięty gobelin ilustruje rozpaczliwą walkę Popiela i jego żony, Hildegardy/Brunhildy, pożeranych przez wygłodniałe myszy. Nad gobelinem, duchy zamordowanej szlachty śledzą mysią ucztę.

It has to be first and foremost good story. Truth does not come into. If it is a good read it will become the canon. (This is a rough canvas with many previous layers, rather like the layers that accrue to an oft repeated story. As the seannachai, the ancient Irish story tellers, embellished their tales adding and subtracting at will from the original tale, so this picture plane has undergone an almost geological transformation in its progression from pristine canvas to the surface on which I scratched the present narrative. It has now the appearance of age. And thus of credible truth.)

To musi być, przede wszystkim, dobra opowieść. Brak w niej miejsca naprawdę. Jeśli dobrze się ją czyta, stanie się wzorcem. (To surowe płótno pokryte jest wieloma warstwami, czymś w rodzaju słojów drzewa, które narastają z każdym powtórzeniem opowieści. Tak jak seannachai, starożytni irlandzcy bajowie, upiększają swe opowieści, dodając i usuwając, według uznania, fragmenty pierwotnych opowieści, płaszczyzna tego obrazu uległa niemal geologicznym transformacjom, przekształcającsię z dziewiczego płótna w powierzchnię, na której wydrapałem obecną opowieść. Teraz nosi ona ślady czasu. A w efekcie, ma wygląd wiarygodnej prawdy.)